Społeczności i tożsamości

• Wykorzystaj megaeventy do zapoznania się z utraconymi, kłopotliwymi bądź nowymi narracjami w obszarze dziedzictwa.
• Spróbuj przewidzieć wyzwania związane z nadmierną eksploatacją dziedzictwa kulturowego przez megaeventy.
• Nie ignoruj istotnych kwestii związanych z lokalnym dziedzictwem i staraj się minimalizować konflikty społeczne i polityczne.

Kulturalne megaeventy mogą pomóc w zapoznaniu się z utraconymi, kłopotliwymi bądź nowymi narracjami w obszarze dziedzictwa, jak również we wzmocnieniu poczucia tożsamości grupowej oraz zróżnicowaniu sposobów poszanowania dziedzictwa.

• Działania inkluzywne, które zwiększają zaangażowanie lokalnych społeczności, mogą prowadzić do wypracowania nowych sposobów rozumienia dziedzictwa postrzeganego nie tyle jako zabytki lub wielowiekowe tradycje, ile jako wszelkiego rodzaju środowiska i konteksty, mniej znane tradycje i stłumione narracje.
• Poznawanie dziedzictwa za pomocą kultury i sztuki, przy jednoczesnym wykorzystaniu nowych i innowacyjnych sposobów, zachęca lokalne społeczności do docenienia i bezpośredniego kontaktu z dziedzictwem kulturowym.
• Promocja dziedzictwa towarzysząca organizacji megaeventu powinna unikać uproszczeń i stereotypów tworzonych wyłącznie na potrzeby ruchu turystycznego. Rozpowszechniane narracje powinny podkreślać różnorodność kultur, tradycji i wspólnot, a tym samym zachęcać lokalne i regionalne społeczności do wielorakich interpretacji dziedzictwa.
• Zróżnicowanie profilu odbiorcy na mieszkańców oraz turystów, a także dywersyfikacja w zakresie ich spodziewanego uczestnictwa/zaangażowania w wydarzeniu może pomóc zmobilizować różnych odbiorców i zapewnić taką ofertę kulturalną, która będzie się cieszyć zainteresowaniem wszystkich grup docelowych.

Przewidywanie wyzwań i trudności związanych ze zwiększonym wykorzystaniem dziedzictwa kulturowego jest kluczem do zagwarantowania sukcesu wydarzenia i długoterminowej ochrony dziedzictwa.

• Przygotowanie i przeprowadzenie badań na temat lokalnego dziedzictwa i miejsc o istotnym znaczeniu historycznym jest niezbędne. Wyniki badań mogą się przyczynić do zmniejszenia szkód wyrządzonych dziedzictwu materialnemu i niematerialnemu, w tym negatywnego wpływu na kwestię jego autentyczności. Tego typu opracowania mogą też odgrywać istotną rolę w ułatwieniu procesu decyzyjnego.
• Regularna ochrona i nadzór nad miejskim dziedzictwem musi być kwestią priorytetową. Prowadzone działania nie mogą być realizowane wyłącznie na potrzeby megaeventu ani być ukierunkowane jedynie na atrakcje turystyczne; powinny za to wspierać długoterminowy dobrobyt społeczno-ekonomiczny oraz efektywność i rentowność kultury.
• Polityka dotycząca dziedzictwa kulturowego oraz programy towarzyszące organizacji megaeventów powinny uwzględniać nowoczesne i współczesne miejsca oraz obiekty, które mogłyby zostać pominięte, uznane za bezwartościowe, a w konsekwencji utracone dla przyszłych pokoleń.
• Wykorzystując dziedzictwo kulturowe i naturalne w sposób zrównoważony, megaeventy mogą angażować lokalne społeczności i edukować je w zakresie jego wartości i ochrony.

Podejmowanie kwestii związanych ze stanem krytycznym dziedzictwa może istotnie uzupełnić plany i projekty związane z megaeventem, a także zminimalizować konflikty społeczne i polityczne.

• Poprawa infrastruktury dziedzictwa kulturowego oraz jego dostępności może podnieść wartość określonych miejsc. Niewykorzystane dotąd lub zapomniane miejsca oraz obiekty, a także obszary zwykle omijane przez turystów mogą zyskać nowe funkcje i sposoby ich użytkowania. Takie działania nie powinny jednak wiązać się z zagrożeniem poczucia przynależności właściwego dla poszczególnych grup społecznych.
• Lokalni, krajowi oraz międzynarodowi artyści i organizacje kulturalne o takim charakterze mogą odgrywać istotną rolę w wywołaniu zmian w przestrzeni publicznej, pamięci zbiorowej oraz lokalnych tożsamościach, które mają służyć stworzeniu miasta bardziej przyjaznego do życia. Mogą także wzmocnić poczucie dumy z określonego miejsca poprzez zaproponowanie nowych ram dla lokalnego dziedzictwa oraz/lub przesunięcie istniejących granic pomiędzy kulturą a działaniami dotyczącymi dziedzictwa.
• Jeden z rozdziałów długoterminowych strategii dotyczących dziedzictwa i wypracowanych na okoliczność realizacji megaeventu powinien uwzględniać kwestie związane z zarządzaniem ryzykiem, zwłaszcza potencjalnie sprzeczne i skonfliktowane ze sobą narracje, upolitycznienie kulturowych narracji oraz tożsamości miast i dzielnic, wykluczenie określonych grup społecznych, zagadnienia dotyczące autentyczności.
• Uznanie, że w odniesieniu do zasobów dziedzictwa kulturowego istnieje wiele podzielanych wartości, umożliwia budowanie różnorodnych i inkluzywnych zarazem koalicji oraz projektów, które przekraczają ustalone tożsamości i granice narodowe.
• Poszerzenie tematu i obszaru zainteresowania megaeventu o lokalne i regionalne społeczności może zwiększyć ich zaangażowanie w wydarzenie (na przykład w formie wolontariatu), a tym samym przyczynić się do zmniejszenia obciążenia i przepełnienia miejsc dziedzictwa przy jednoczesnym utrzymaniu endogenicznego popytu na samo wydarzenie w sytuacji kryzysowej (na przykład takiej, która ogranicza mobilność i udział publiczności międzynarodowej).