Zarządzanie inkluzywne

• Wspieraj podejście oparte na zintegrowanym planowaniu, które łączy w sobie strategie dotyczące różnych obszarów, w tym kultury oraz dziedzictwa
• Włącz ekspertów dziedzictwa kulturowego w proces tworzenia, planowania oraz generowania długofalowego efektu danego wydarzenia.
• Zaangażuj lokalne społeczności, uważaj jednak, aby nie przecenić, ani nie umniejszyć posiadanej przez nie sprawczości i mocy decyzyjnej.

Kulturalne megaeventy mogą wesprzeć implementację podejścia opierającego się na zintegrowanym planowaniu, które we wspólnej wizji łączy strategie dotyczące różnych obszarów, w tym kultury, dziedzictwa materialnego i niematerialnego, rozwoju, polityk miejskich.

• Zintegrowana wizja dotycząca realizacji megaeventu, która łączy kwestie dziedzictwa z innymi celami politycznymi w długofalowym procesie rozwoju miasta, zwiększa poparcie dla działań i wszelkiego typu interwencji związanych z organizacją megaeventu.
• Decydenci powinni dostrzec wartość i potencjalny wkład dziedzictwa niematerialnego, a tym samym uwzględnić go w procesie planowania wydarzenia i ustanowić przedmiotem polityki miasta.
• Organizatorzy megaeventu oraz decydenci miejscy są odpowiedzialni za to, by planowanie i implementacja wydarzenia odbyły się w sposób, który wzmacnia budowę lokalnego potencjału i zwiększa udział społeczeństwa w realizowanych działaniach.
• Planowanie megaeventu powinno uwzględniać alternatywne scenariusze rozwoju i realizacji projektu oraz wykorzystania domeny cyfrowej, tak by stosownie zareagować na potencjalne kryzysy społeczno-gospodarcze oraz polityczne, nagłe wypadki związane ze zdrowiem lub środowiskiem naturalnym, a także inne wypadki losowe.
• Po zakończeniu wydarzenia nowo utworzone sieci, które składały się z różnych podmiotów i pomagały w implementacji megaeventu w miastach dziedzictwa, nie powinny ulec rozwiązaniu, lecz kontynuować współpracę w celu utrzymania wytworzonego potencjału międzyinstytucjonalnego.

Aby zapewnić promocję dziedzictwa materialnego i niematerialnego, eksperci w zakresie dziedzictwa kulturowego powinni zostać włączeni w proces aplikowania o organizację megaeventu, planowania oraz generowania jego długofalowego efektu. Powinni też ocenić, czy wyznaczone cele zostają osiągnięte.

• Organizatorzy megaeventów oraz decydenci miejscy powinni skorzystać z wiedzy oraz wartości będących w posiadaniu instytucji dziedzictwa, organizacji społecznych oraz pozarządowych, które mogą stanowić wkład do planowanego wydarzenia. Tego typu doświadczenie i wiedza ekspercka powinny być wykorzystywane na każdym etapie projektu.
• Przejście od fazy aplikacyjnej do planowania megaeventu stanowi kluczowy moment we współpracy i włączeniu miast (włodarzy, instytucji miejskich, osób odpowiedzialnych za kształtowanie polityki wobec dziedzictwa) do realizowanego projektu. Takie kroki prowadzą do przeciwdziałania potencjalnym konfliktom i gwarantują strategiczną współpracę w przyszłości.
• Megaeventy stanowią platformę współpracy dla różnych podmiotów. Są okazją do wypracowania nowych mechanizmów zarządzania, które lepiej sobie radzą z pojawiającymi się wyzwaniami i pracą pod presją morderczych terminów wykonania. Nowe sieci współpracy mogą pozytywnie wpłynąć na proces decyzyjny dotyczący dziedzictwa zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu projektu. Tym samym współpraca powinna mieć charakter długofalowy i być uwzględniona w planowaniu spuścizny wydarzenia.
• Ewaluacja megaeventu powinna uwzględniać konkretne cele wyznaczone dla dziedzictwa. Organizatorzy muszą ocenić wpływ wydarzenia na obiekty zabytkowe, sposób ich ochrony, świadomość społeczną dotyczącą dziedzictwa oraz uczestnictwo w nim, a także zdolności i umiejętności lokalnych podmiotów działających w obszarze dziedzictwa kulturowego.

Zaangażowanie lokalnych społeczności na każdym etapie organizacji wydarzenia (przed wydarzeniem, w trakcie i po jego zakończeniu) jest kluczowe. Organizatorzy megaeventu powinni uważać, by ani nie przecenić, ani nie umniejszać posiadanej przez te społeczności sprawczości i mocy decyzyjnej.

• Organizatorzy megaeventu powinni unikać nierównego podejścia – czyli takiego, które najpierw angażuje szeroką grupę interesariuszy, a potem rezygnuje z wykorzystania podejścia partycypacyjnego. Zakres uczestnictwa lokalnych społeczności powinien być na bieżąco kształtowany i modulowany – zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu megaeventu.
• Decydenci miejscy oraz organizatorzy megaeventów, którzy korzystają z podejścia partycypacyjnego, powinni angażować wszelkie grupy społeczne, wiekowe i etniczne/narodowe. Pozwala to uniknąć konfliktów i skorzystać z różnego rodzaju wkładów do projektu – w tym tego bezpośrednio dotyczącego dziedzictwa kulturowego.
• Organizatorzy megaeventów powinni przygotować mapę potrzeb określonych przez lokalne społeczności i być gotowi do dzielenia się z nimi informacjami zwrotnymi podczas całego procesu. Angażowanie podmiotów, które mają różne sposoby działania, różne agendy oraz zainteresowania, umożliwia ograniczenie potencjalnych konfliktów. Prowadzi także do budowania kompromisu oraz przejrzystości działań realizowanych na etapie planowania oraz implementacji wydarzenia.