O pewnej szczepionce ze Lwowa

Budynek przy ulicy Zielonej we Lwowie, wzniesiony tuż przed wybuchem II wojny światowej według projektu Jana Bagieńskiego, stał się siedzibą Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i zakładów medycznych. Dzisiaj znajduje się tam lwowski sanepid oraz Wydział Mikrobiologii Uniwersytetu Medycznego.

W czasie okupacji hitlerowskiej nowoczesne pomieszczenia zostały zaadaptowane na instytut badawczy, który prowadził profesor Uniwersytetu Lwowskiego Rudolf Weigl. Stworzył on we Lwowie ośrodek badań nad tyfusem plamistym o szerokim rozgłosie, miejsce spotkań najwybitniejszych ludzi nauki jeszcze w okresie międzywojennym. Już wówczas światowej sławy biolog odkrył szczepionkę na tę jedną z najbardziej śmiercionośnych chorób w historii. 

W trakcie wojny Instytut Weigla na ulicy Zielonej stał się miejscem, gdzie ratowano życie lwowian, zatrudniając ich do karmienia wykorzystywanych w badaniach wszy. Współpracownicy Instytutu, w tym tak zwani karmiciele wszy otrzymywali chroniące ich dokumenty i deputat żywnościowy. W ten sposób profesor pomógł około czterem tysiącom osób. Uratował m.in. Stefana Banacha i Zbigniewa Herberta. Produkowana w jego Instytucie szczepionka przeciwko tyfusowi plamistemu była nielegalnie przekazywana ludności cywilnej, walczącej w podziemiu, trafiała także do lwowskiego i warszawskiego getta.

Wielki biolog i człowiek, który uratował tysiące osób, choć był trzykrotnie nominowany do Nagrody Nobla, nigdy jej nie otrzymał. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.



 
   


Budynek przy ulicy Zielonej we Lwowie, siedziba Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i zakładów medycznych.



Rudolf Weigl – zoolog i bakteriolog, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności w laboratorium podczas pracy. Lata 30-te XX wieku.



Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie. Instytut prof. Rudolfa Weigla. Laboranci podczas karmienia zakażonych wszy w pracowni badań nad durem plamistym. 1930.



Instytut Weigla przy ulicy Zielonej, 1943. Karmiciele wszy.


Opisany budynek był jednym z eksponatów prezentowanych na wystawie Lwów, 24 czerwca 1937. Miasto, architektura, modernizm (Galeria MCK, 2018 r.), przedstawiającej modele ważniejszych gmachów modernistycznych Lwowa.